domingo, 21 de diciembre de 2008

Brucas!!!



Brooke: There are 82 letters in here and they're all addressed to you. I wrote them all this summer, one a day, but I never sent them because I was afraid.
Lucas: Brooke.
Brooke: I was afraid of getting my heart broken again, like before coz you hurt me so bad and I was afraid to be vulnerable and I was afraid of you and the way you make me feel. I know that it doesn't matter now after what I did, but I just thought you should know. This is how I spent my summer, Luke, wanting you. I was just too scared to admit it
Lucas: Brooke! I'm sorry. What you did with Chris, it's okay.
Brooke: It's not. It can't be. It's too much to forgive.
Lucas: Well, that's too bad because I forgive you.
Brooke: You can't.
Lucas: I just did, so you're just going to have to deal with it. I'm the guy for you, Brooke Davis, and I know I hurt you last time we were together...
Brooke: I love you.
Lucas: I love you, too, pretty girl.

martes, 9 de diciembre de 2008

Jueves, 11 de Marzo



Hacía días que una canción no se me antojaba tan triste.
Fue un jueves, no recordaba el día, pero si recuerdo esa sensación en el estómago, aquella empatía, aquel sentimiento, un latido único y necesario.
Conocí la angustia de primera mano, uno de los trayectos me era familiar. Viví el colapso de líneas de cientos de españoles que querian asegurarse que sus familiares, conocidos, amigos o compañeros no eran los agraciados en el sorteo del macabro destino.
Escuché los llantos de indignación de amigos y familiares madrileños, acompañé en silencio un desenlace previsible en la búsqueda de desaparecidos, me empapé de su dolor i respiré su resignación. Nunca el silencio había ocupado tantos minutos en mis conversaciones telefónicas, pero era necesario, lo supe desde ese día y lo aprendí para siempre.
Hoy rompe ese silencio mi teclado y una canción. Creo que vale la pena.






Si fuera más guapa y un poco más lista si fuera especial si fuera de revista
Tendría el valor de cruzar el vagón y preguntarte quién eres
Te sientas enfrente y ni te imaginas que llevo por ti mi falda más bonita
Y al verte lanzar un bostezo al cristal se inundan mis pupilas

Y de pronto me miras te miro y suspiras
Yo cierro los ojos tú apartas la vista
Apenas respiro me hago pequeñita
Y me pongo a temblar

Y así pasan los días de lunes a viernes como las golondrinas del poema de bécqer
Y de estación a estación en frente tú y yo va y viene el silencio

Y de pronto me miras te miro y suspiras
Yo cierro los ojos tú apartas la vista
Apenas respiro me hago pequeñita
Y me pongo a temblar

Y entonces ocurre despiertan mis labios pronuncian tu nombre tartamudeando
Supongo que piensas qué chica más tonta y me quiero morir

Pero el tiempo se para y te acercas diciendo
Yo aún no te conozco y ya te echaba de menos
Cada mañana rechazo el directo y elijo este tren

Y ya estamos llegando mi vida ha cambiado un día especial este 11 de marzo
Me tomas la mano llegamos a un túnel que apaga la luz

Te encuentro la cara gracias a mis manos
Me vuelvo valiente y te beso en los labios
Dices que me quieres y yo te regalo

El último soplo de mi corazón

Charlie bit me!!




Tot demanant disculpes per l'oblit que ha suposat pel blog el fenòmen facebook, com ja teniu les fotos allí, dedicaré l'espai del blog per recomanar-vos algun que altre video, penjar alguna cançó i fer-lo servir per plasmar algun escrit.

Aquest m'ecantaaaaaaaa!!!!


CHARLIE THAT REALLY HURTS!!!!